Bir savaş yerine vardık, ortalık puslu ve karanlık. Gökyüzünü çalmışlar, güneşleri kayıp. Bu insanlar ne yapıyorlar burada. Sabahı zulmet akşamı kayıp. Kimse soru sormuyor, hakikat kör, hak ayıp. Bize düşen hiçten bir parça, vardan ırak yoktan fazla. Yol uzayıp gidiyordu ötede, beride her şey boşluğa itiliyordu. O anlar hepsi artık yok hükmünde. Hükmü veren gaybına […]
Peki hiç düşündün mü seni bir o yana bir bu yana sürükleyenin ne olduğunu? Sahi ne oldu o ulvi makamlara! Hasıraltı mı edildi, yoksa son kullanma tarihi mi geçti! Ne oldu davalara, hangi celsede kalmıştık, hatırlasana. Bir yerden sonra insan hayret dahi edemiyor haline. Bir hengame, bir koşuşturmaca ki sorma! Peki ne uğruna, nereye varacak […]
Zamanın arka bahçesindeydim, çocukların büyümediği alemlerden sana çiçekler derdim, her birinin isimlerini yazıp kara tahtaya, tebeşir gıçırtısı özlemiyle sıraların arasından sana uzandım. Renkleri kardım, avuçlarıma mavi bulaştı. Mutluydum işte, her şey çocukça yaşanmıştı. Yani olması gerektiği gibi. Körebeler, saklambaçlar; geç kalmadık da erken geldik galiba. Ne çara allame- i cihan olduk güya ama aleme bir […]
Koridordan geçerken düşündüm seni, maviler içindeydin, yoksul çocukların tebessümü vardı yüzünde, masumiyet ete kemiğe bürünmüştü. Zamanı gelince yitirdik onu da seni de. Çıkıp gidesim geldi, henüz bahar gelmemişti. Çağın keşmekeşine inat yolsuz, ışıksız bir köy evinde; mum ve tütsü kokan yekpare bir hüznü bölüşmek vardı seninle. Nasibimizi uzakta ararken, yakınlarımıza yabancılaşıyorduk meğerse. Bu kentlerin sessizliği […]
Sokaklarında yürüdüğüm kentlerden sana kolyeler yaptım, taksana. Bir köpük saydamlığıyla avuçlarından düştüm, kırıldım, karıştım kayıplarına. Cebimde yıllardır taşıdığım ucu kör kalemim kırılmış, canım hiç acımamış. Cümlelerime baksana nedense hep yarım kalmış. Kaç ben yaşattım şu sağından solundan yontulmuş üç kuruşluk mazime. Çoluk çocuğun gönlü olsun diye dekorları yığdım üstüme. Enkazımdan sana uzandım, sesim titriyordu, çaresizce […]