toplanın, anlatacaklarım var.
o, artık buraları okumuyor. hissediyorum.
nefretine tutunuyor çünkü iki eliyle sımsıkı.
aslında haklı,
sarmaşık gibi dolandıysa sevgi kalbine;
sık görülen bir durumdur hınçla koparıp atmak onları.

sizleri uyarmalıyım dostlarım;
bu ne bir şiir, ne bir deneme
sadece içimdeki karmaşanın kafiyeyle düzenlenme çabası.

ayrıldıktan sonra yalnızca #ondörtgünonsekizsaatyirmidakika ağladım.
yirmibirinci dakika tıraş oldum, yansımamı tokatladım.
biraz spor, biraz bakımla neler değişiyor inanamazsınız.
erkeğin en çekiçi yaşı için otuz derler;
sözün hakkını verir oldum, 
bir kadının aklını çelmek için yalnızca #otuzdakika uğraştım.

küfür etmemi oldum olası sevmiyordu.
ahmet ertegün, ray charles onu bıraktığı an ne hissediyordu?
çok da sikimde!?
nasıl olsa, ben seni unutalı yalnızca #birayaltıgünyirmibirsaat oldu

aslında her şey yolunda beyler, bayanlar
uzun süredir harcamayı unuttuğum tonla isimim var;
arat, müddet, kudret;
güven, onur, haysiyet.
daha saysam 99 tane olur da;
yalnız #yirmibeşgünonbirsaat öncesine kadar aklım anca bunlara mukayyet.

ancak sayın okuyucu,
o hırsına tutunmuş koparırken şiraz bağlarını;
durum bu yakada biraz farklı.
bir şato düşünün,
hah işte, o nasıl bir kabullenme!
sarmaşıklarla adeta barışık.
yıksa bile yavaş yavaş o heybetli duvarları, 
bir bahçevan yalnızca #ondörtgünyirmibirsaat uğraşsa onları ayırmayı,
yürek; “dur ulan!” der. “elleme!”
“elleme!”
“ellemesene be adam!”
“küçük bir ejderha geçmiş bak bu şatodan!”
her adım başı bol keseden anı saçmış.
onları yakmak için yaktığım ateş yalnız #beşgünbeşsaat önce sönmüş;
anlaşılan baya uzaklaşmış…

ey ahali!
uyanıkken her şeye bir çözüm var.
rakı, viski, bira, prozac, duman, insan…
yalnız bu rüyaların yapıldığı madde ne lan!?
kucağında bir bebek;
sarı kıvırcık, olsa olsa iki aylık…
köfte dudaklı,
gözleri çekik, annesi gibi,
bir ademoğlu ki biraz şişman belli,
yanaklar kırmızı, beyaz bir tende,
en ufak ayrıntısı gözümden gitmeyen…
söylemem gerek ki ben hiç çocuk sevmem;
karşılıklıdır tahminen.
ama kokusunu duydum ben onun; o kucağıma verirken…

sanırım yalnız #yirmibeş dakikadır hayatta en fazla sahiplendiğim,
fakat sahip olamadığım bir oğlan için ağlıyorum ben!
ama o kadar tatlı ki
bir görsen…

Ekşisözlük yazarı
Ahbebeğim